Σύμφωνα με την καναδική εφημερίδα Globe and Mail η μεταβρεφική ηλικία είναι από τα πιο επιθετικά στάδια στην εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά το 95% των παιδιών την ξεπερνούν.
Τα παιδιά γίνονται λιγότερο επιθετικά καθώς μαθαίνουν να μη ζητούν άμεση ικανοποίηση, να εκφράζονται λεκτικά και να επιλύουν μέσω διαλόγου τα προβλήματα που τα απασχολούν στις σχέσεις τους.
Ο Richard Tremblay , επικεφαλής του τμήματος ερευνών για την ανάπτυξη των παιδιών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, παραθέτει τους ακόλουθους παράγοντες που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την έντονη στάση αυτή που μας φέρνει σε αμηχανία.
- Ιδιοσυγκρασία: τα παιδιά με έντονα δομημένη προσωπικότητα είναι πιο ενεργητικά στις διεκδικήσεις τους κάτι που εύκολα μπορεί να ερμηνευτεί ως επιθετικότητα.
- Ματαίωση: Η κούραση, η πείνα , η απογοήτευση προσδοκιών ,μια μεγάλη αλλαγή ενισχύουν τις εντάσεις στην έκφραση.
- Τιμωρία:Αν σε ένα μικρό παιδί απαντάμε με τιμωρία στο θυμό του, με σωματική ,λεκτική ή και ψυχολογική βία του δίνουμε το αυτονόητο δικαίωμα να ανταποκριθεί ομοίως.
- Μοντέλο ανατροφής:όταν αγνοείται ένα μωρό που κλαίει ενισχύεται η έντονη αντίδραση στα αρνητικά ερεθίσματα.
- Διαχείριση συγκρούσεων μέσα στην οικογένεια:ο τρόπος διεκδίκησης των αναγκών σας αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά σας.
Γνωρίζοντας, λοιπόν , ότι
- η γκρίνια, το χτύπημα,το σπρώξιμο, και το δάγκωμα είναι τα δεδομένα στοιχεία για την τυπική ανάπτυξη ενός παιδιού από ενός έως τεσσάρων ετών,
- η επιθυμία για την ικανοποίηση της εκάστοτε ανάγκης του, είναι τόσο ισχυρή, χωρίς να υπόκειται σε λογικές και ώριμες λεκτικά αντιδράσεις με αποτέλεσμα η γλώσσα του σώματος να γίνεται εξαιρετικά έντονη
ο κάθε γονέας είναι εύστοχο να επαναλαμβάνει με την κατάλληλη διατύπωση και να ενισχύει με την κατάλληλη δράση,αυτό που θα βοηθήσει το παιδί να καταλάβει πώς να διεκδικεί, πώς να θυμώνει,πώς να εκφράζεται.
Σταυρίνα Ψιμοπούλου
Πηγή:”Πειθαρχία χωρίς τιμωρία” Judy Arnall
